Leven voor Clara de braadkip

Drie mensen van EVA vzw kregen de gelegenheid om op bezoek te gaan bij een pluimveebedrijf in West-Vlaanderen.

Met 2 stallen en in totaal 50.000 vleeskippen was dit nog niet eens één van de grootste bedrijven in België? Toch liet het een zware indruk op hen na.

"Bij de poort kwam de geur ons al tegemoet. De rij containers en de hoop dode dieren onder plastic hadden hier zeker  iets mee te maken.

Terwijl we in één van de stallen met open mond naar de immense massa dieren stonden te kijken, zagen we de kippenvangers binnenkomen en de truck aan het eind van de schuur, die een deel van de dieren naar het slachthuis zou brengen. Deze mannen en vrouwen waren net als de boer heel normale mensen die dit duidelijk niet voor de eerste keer deden.

Het ruimen van de kippen ging in een tempo dat we zelf niet voor mogelijk hielden. Bijgevolg ging het er voor de dieren zelf vrij hard en ruw aan toe. Ze werden aan de poten beetgenomen en van een afstand in de kratten gegooid die vervolgens met een wagentje op de truck gestapeld werden.

Zieke en stervende dieren werden aan kant geschopt, want die zouden de reis toch niet overleven en als ze toch levend in het slachthuis zouden belanden dan zouden ze daar toch worden afgekeurd.

Terwijl we vol afgrijzen toekeken hoe de kippen voor onze neus in de blauwe kratten verdwenen bleef er eentje aan onze voeten liggen. Ze was te zwak om te vluchten. Voor ze een schop zou krijgen, die haar toch fataal zou zijn, namen we haar in onze armen.

De boer had geen enkel bezwaar dat we haar meenamen. Voor hem had ze geen enkele waarde meer, dus Sybille verdween in een zachte handdoek in onze koffer.

In de andere stal waren ze de kippen nog niet aan het ruimen. We gingen tussen hen in zitten.

Het viel ons op hoeveel dieren ziek en kreupel waren. Sommigen konden niet meer lopen en konden dus ook niet meer bij hun eten en drinken komen. Anderen lagen bewegingsloos als een zielig hoopje op de grond. Alle kippen zagen er bijzonder bleek uit en hadden duidelijk last van hun eigen zware gewicht. Eén van die zielige hoopjes werd opgetild en werd naast Sybille in de koffer gelegd. Het deed pijn om alle anderen achter te moeten laten maar we hadden niet veel keuze.

Thuisgekomen kregen Clara en Sybille meteen medicatie, vitamines en water. Ze kregen een kattenmandje om in te slapen en kregen een dekentje om zich warm te houden. We waren ons er van bewust dat ze misschien de volgende ochtend niet zouden halen, maar ze zouden dan toch nog even liefde gekend hebben en in vrijheid gestorven zijn.

Sybille haalde het niet. Clara daarentegen stond ’s morgens rechtop en haar blik zei genoeg. Ze had er zin in om haar leven te beginnen. Ze werd naar een EVA vrijwilliger gebracht die haar de eerste weken intensief verzorgd heeft: medicatie geven, gezonde dingen leren eten, leren lopen, mensen leren vertrouwen en ook een grondige wasbeurt om al die viezigheid uit haar pluimen te verwijderen. Clara’s nieuwe wereld had geen grenzen en de eerste stapjes in de tuin waren heel  mooi om te zien. Ze ging alles grondig inspecteren en genoot van de frisse lucht en de zon op haar veren.

Om Clara echt gelukkig te maken gingen we op zoek naar een definitief thuis met wat kippenvrienden. Via een EVA lid kreeg ze die kans en toen ze helemaal genezen was gingen we haar met een bang hartje voorstellen aan de kippen, schapen en varkens waar ze de rest van haar leven zou mogen doorbrengen.

We vreesden een beetje dat het een te grote shock zou zijn met haar beschermde omgeving waar ze vandaan kwam. Maar dit was volledig ten onrechte. Ze ging meteen kennis maken en deelde een pik uit naar een kip die iets te dichtbij kwam. Ze kwam duidelijk voor zichzelf op en we hoorden nadien dat ze een diepe vriendschap sloot met een andere vleeskip die eerder uit een slachthuis gered was. De twee zijn altijd samen te zien en zijn heer en meester op hun mooie erf waar hen nooit geen enkel kwaad zal overkomen.

Clara was slechts één van de 50.000 kippen op het bedrijf, die een nieuwe kans kreeg op een echt kippenleven. Wie haar kent ziet zoveel meer dan een braadkip van 1,5 euro.  De andere 49.999 belandden naar grote waarschijnlijkheid aan een braadspit of in een cellofaanbakje....... "

bron: EVA