Lara werd weer helemaal eend
Lara is gered door een betrokken dierenliefhebster uit Nederland. Ze werkt in een vogelopvang en dit is wat ze over Lara vertelt:
"Lara is een pekingeend, een gewone eend zoals je die ziet in de bio-industrie. Pekingeenden zijn fantastische dieren om te leren kennen. Ze zijn zoveel meer als een gerecht.
Lara heeft velen om haar heen geraakt. Ze raakte mij ook diep in mijn hart en ze liet me niet meer los. Samen hebben we geknokt, ze gaf niet op en uiteindelijk werd ze weer beter. Ze is bijzonder, dat kan bijna ook niet anders als je als kleine eend zo'n groot hart hebt.
Met pijn in mijn hart kijk ik naar foto's van eenden in de bio-industrie. Behalve al dat het houden van dieren op deze manier ronduit vreselijk is, hebben deze eenden nog een extra nare bijkomstigheid. Eenden horen te kunnen zwemmen en zich te kunnen wassen. Ik zie het elke dag in de opvang, een vogel die in het water hoort voelt zich verschrikkelijk als ze vies is.
Lara was er in het begin heel erg slecht aan toe. Ze was doodziek en helemaal smerig. Een vies verenpakje, met opgedroogd bloed en vuil.
Toen ze al iets beter werd gaf ik haar al snel een ondiepe bak warm water. Ze kon nog geen 10 seconde stil blijven staan, te zwak, te duizelig, maar oh wat heerlijk was haar eerste bad. Ik moest haar helpen, maar ze genoot zichbaar.
Ik leerde haar kennen als een hele bijzondere eend. Ze is groot gebracht door mensen en gehouden door mensen. Ze heeft een hele buurt weten te raken met haar opgewekte karakter. Ze wist niet zo goed hoe ze eend moest zijn in het leven dat ze eerst leefde. Vol vertrouwen gaf ze zich doodziek aan mij en mijn menselijke dingen over: kooien en bakjes met brokjes en kunstof zwembakken.
Nu zo'n 2 maanden later is ze zo goed als beter en is ze al een hele eend. Ik heb haar kennis laten maken met soortgenoten. Ze zwom eerst veilig binnen in een bassin waar ze al echte eendendingen ging doen.
En inmiddels woont ze buiten tussen andere watervogels, met buitenwater en modder en gras. Ik verbaasde me hoe snel ze weer eend werd, want dat is nu eenmaal wat ze zijn, van binnen, en wat ze blijven. Een stralend opgewekt dier in een prachtig witverblindend verenpak.
Ze komt nu niet meer naar me toe. Ze loopt niet meer achter me aan. Ze komt niet bedelen of op schoot. Maar ze kwaakt uit volle borst, neemt een bad, schudt zich uit en grondelt dat het een lieve lust is. Ze slobbert in vieze modderplassen, waggelt door het verblijf, slaat haar vleugels uit en doet een dutje in de zon.
Dat is hoe het moet zijn, ook voor pekingeenden....."
Wil je meer weten over eenden in de bio-industrie klik hier.
