Kakel en Katootje

Dit zijn Kakel en Katootje. Het verhaal van Kakel heb je hier al kunnen lezen.

Katootje is een kooikip. De afgelopen 10 maanden heeft ze in een legbatterij geleefd. 44% van de 45 miljoen (!) legkippen in Nederland zitten nog steeds in legbatterijen. Samen produceren deze kooikippen maar liefst 4,5 miljard eieren.

Toen Katootje 14 maanden geleden uit het ei kwam in de broedmachine ging ze direct naar de kuikensorteermachine. Daar werden de haantjes van de hennetjes gescheiden. De haantjes zijn onbruikbaar en werden direct of vergast of levend vermalen. Bij de snavelkapmachine werd de snavel van Katootje onverdoofd gekapt. Dit is om te voorkomen dat de kippen elkaar in de legbatterij tot bloedens toe doodpikken.

Daarna ging Katootje naar een opfokbedrijf waar ze 16 weken zou blijven. Na die 16 weken werd ze gevangen en vervoerd naar het volgende bedrijf: een legbatterij. Een legbatterij is een loods vol lange rijen kooien van draadstaal, in drie of meer etages boven elkaar. De dieren zitten met zijn drie of vieren bij elkaar in kleine kooitjes, die een grondoppervlak hebben van 45 X 50 cm (Dit is minder dan een A4-tje per kip!).

Ze leggen hun eieren op het draadstaal en kunnen hun vleugels niet uitspreiden. Als gevolg van deze benarde situatie pikken ze elkaar (vandaar het afbranden/kappen van de snavels). Ze krijgen zeer eenzijdig voer via een loopband. In dit voer zitten grote hoeveelheden antibiotica’s vermengd. De kippen kunnen niet op stok en ze krijgen een verstoord dagritme opgedrongen om zoveel mogelijk eieren te leggen.

Legbatterij-kippen leven ongeveer 12 maanden in een legbatterij. In die periode leggen ze ongeveer 350 eieren. Na een jaar zijn de kippen niet rendabel meer omdat ze minder eieren leggen  en zijn ze alleen nog maar goed voor de soep en worden de legbatterijen ‘geruimd’. De kippen worden uit hun kooien gehaald en in kratten gepropt (hoe dat kan gaan kun je lezen in het verhaal van Ann) om vervoerd te worden naar de slachterij. Letterlijk gepropt! Zo’n 42 kippen per krat! De kippen breken daarbij hun poten en/of andere botten. De kratten gaan op een vrachtwagen die de kippen aflevert bij de slachterij. Het enige daglicht dat de kippen ooit te zien krijgen is tijdens dit transport van de legbatterij naar het slachthuis.

Vandaag, 24 juni 2010, zou de legbatterij waar Katootje verbleef worden geruimd. Het werk van Katootje en de overige 39.999 kippen zat erop. Vandaag gaan ze naar de slacht. Morgen worden er 40.000 nieuwe kippen aangeleverd om de legbatterij te ‘bevolken’.

Maar Katootje heeft geluk gehad. Want wij zochten een vriendinnetje voor Kakel, het slachtkuiken wat we een paar weken geleden langs de weg hebben gevonden. En daarom hebben we Katootje gisteren opgehaald uit de legbatterij en haar in de tuin bij Kakel gezet.

Voor het eerst in haar ellendige leven voelde ze vaste grond onder haar poten. Voelde ze de wind. Zag ze de zon. Voor het eerst heeft ze vannacht in het stro geslapen. Vanaf nu wordt haar dagritme bepaald door de zon en niet door kunstmatig licht. Voor het eerst kan ze in de aarde scharrelen en naar schelpjes pikken. Eet ze insecten en hapt ze van blaadjes. Voor het eerst kan ze een stofbad nemen en haar vleugels uitspreiden. Voor het eerst kan ze zich als een kip gedragen.

En Kakel? Die vond het wel leuk. Die sloofde zich uit en liep zo snel z'n misvormde poten hem konden dragen achter Katootje aan. Hij pikt een beetje aan de veertjes van Katootje. Katootje kan dat niet schelen: die is het gewend dat ze door haar celgenoten kaal gepikt werd. Maar Kakel bedoelde het niet verkeerd. Volgens mij wilde hij vriendschap sluiten…

In een perfecte wereld knapt Katootje net zo op als Kakel is opgeknapt. Wordt ze net zo sterk als Kakel.
Maar Katootje is een heel zwak en mager kippetje. De afgelopen 14 maanden hebben hun tol geëist. Het wordt dus spannend de komende dagen en weken. We moeten afwachten en hopen…

In de Nederlandse Bio-industrie zijn de kippen er het slechts aan toe. Dit geldt voor zowel de mestkuikens als de legkippen (kooikippen). We kunnen allemaal een bijdrage leveren om het ellendige leven van de kooikippen te veranderen. KOOP GEEN KOOI-EIEREN (eicode 3) en ook geen producten waar deze in verwerkt zijn!

Let bij de aankoop van eieren op de eicode en help daarmee heel veel dierenleed te voorkomen!

Lees meer over legbatterij kippen hier.

PS Katootje is helaas dood gegaan. Op Goede Vrijdag 2011. Ze had een ontsteking aan haar poot. Liep heel mank. Meerdere bezoeken aan de dierenarts waar ze antibiotica kreeg, hebben niet geholpen. Goede Vrijdag kon ze niet meer opstaan en net toen ik weer naar de dierenarts wilde om haar in te laten slapen, is ze dood gegaan. Op de schoot van m’n dochter. Ik vond het hartverscheurend. Katootje was echt m’n lievelingetje. Een echte kroelkip ook. En voor mij het grote voorbeeld van hoe een kaal, uitgemergeld kooikippetje weer op kan bloeien tot een prachtige kip. Haar verhaal gebruikte ik als voorbeeld voor iedereen die het maar horen wilde.

Ik heb haar in mijn tuin begraven. En ik ben zo blij dat ze na haar ellendige leven in de kooi toch alle 4 de seizoenen heeft kunnen beleven in mijn tuin. Gelukkig hadden we een mooi voorjaar waardoor ze heerlijk van het voorjaarszonnetje heeft kunnen genieten.
 
Louise werd bijna gek toen Katootje er niet meer was. Ze liep schreeuwend door de tuin. De hele dag! Bijna hysterisch was ze!
Daarom heb ik gelijk na Pasen 2 andere kooikippetjes gehaald. Moest ik weer naar dat ellendige bedrijf! Vreselijk vind ik het daar!

Ik kreeg 2 kippetjes mee die ‘uitgerangeerd’ waren al 3 dagen in kratten zaten (met hoeveel anderen?) te wachten tot ze geslacht zouden worden. Doodsbang. Kaal. Vergroeide tenen. Dorstig en hongerig. Zo zielig!

Het duurde langer voordat ze gingen lopen en de tuin gingen ontdekken. Ze waren veel banger dan Katootje en Louise. Maar toen ze alles éénmaal ontdekt hadden was alles ineens één groot feest voor ze. En nadat Louise de eerste dagen helemaal niks van ze moest hebben en nog harder ging schreeuwen zijn ze nu hele dikke vriendinnen met z’n 3-en!

Ze zijn altijd samen, slapen dicht tegen elkaar aan en volgens mij hebben ze het hartstikke fijn. En hun angst is weg! Ze springen op schoot en vinden het heerlijk om te worden aangehaald. Ik hoop zo dat ze in ieder geval alle seizoenen mogen meemaken, en net als Katootje minstens nog van het voorjaarzonnetje mogen genieten.
En wat zou ik graag nog heel veel meer kippetjes een goed leven geven!
 
Nu ben je weer helemaal op de hoogte.
Ik sluit wat foto’s bij. Oh,  ze heten Lotte en Katinka (ik kan ze helaas ook niet beter verzinnen!)
 

Terug naar pluimvee