Dit is Louise



Op 8 september 2010 hebben we Louise opgehaald uit dezelfde legbatterij als waar Katootje vandaan komt. Louise was ook een kooikip. Ze heeft alleen niet de volle 10 maanden in de kooi geleefd. Ze mocht er na 4 maanden al uit, omdat wij een vriendinnetje voor Katootje zochten. Kakel was immers verhuisd naar Coevorden en nu was zij alleen achter gebleven.

Maar ook na 4 maanden verblijf in de legbatterij was er van Louise niet zo veel meer over. Ze was bang en schuw en van haar verenkleed was niet veel meer over dan wat kale pennen. Met het kappen van de snavels is bij Louise vast iets mis gegaan, want zij heeft het grootste gedeelte van haar snavel nog.

De eerste paar uur bleef ze in het nachthok in de schuur. Lekker met stro onder haar poten. Katootje kwam bij haar kijken, maar dat vond ze niks. Na een paar uur kwam ze voorzichtig de schuur uit en de tuin in. Ze snapte er helemaal niets van! In tegenstelling tot Katootje die direct begon te scharrelen toen ze bij ons in de tuin werd gezet, liep Louise een beetje verdwaasd rond. Ze was erg angstig.

Op een gegeven moment ging ze zelf terug het nachthok in en duldde Katootje daar niet die nacht. Die moest een ander plekje zoeken. De volgende dag maakte ze een nest in het stro en legde een ei. Helemaal zoals ze gewend was te doen (behalve dan dat ze nog nooit een ei in het stro had kunnen leggen). En dat doet ze nog steeds. 5 Dagen in de week. Ze heeft 2 ‘rustdagen’.

Het duurde een paar dagen voordat ze begreep dat ze in de aarde kon graven met haar poten. Dat wormen lekker zijn. Dat fruit goed voor je is. Dat je achter insecten kan jagen. En dat Katootje een heel lief kippenvriendinnetje is.

Nu, 6 weken later, is ze ’s morgens als eerste in de tuin en gaat als laatste ’s avonds de schuur in om te slapen. Ze legt haar eieren in het stro en komt altijd even ‘vertellen’ dat ze een ei gelegd heeft. Ze scharrelt de hele dag door de tuin, altijd dicht in de buurt van Katootje. Haar veren beginnen terug te komen. En ze lijkt heel erg tevreden. Ze is brutaal en jaagt achter de katten aan. Die lopen nu vol ontzag met een hele grote boog om haar heen.

Ook voor Louise is er een goed eind gekomen aan haar ellendige bestaan in de bio-industrie. Ook Lousie kan nu echt kip zijn en zich als een kip gedragen. En ze geniet daar zichtbaar van. En daar genieten wij dan weer van!

Maar laten we niet vergeten dat er op ieder willekeurig moment ruim 22 miljoen (tweeëntwintig miljoen!) kippen in legbatterijen zitten. En dat aantal betreft alleen de kooikippen in Nederland! Tweeëntwintig miljoen Kattootjes en Louises die ook zo graag een ander leven zouden willen, maar dat nooit zullen krijgen.

Daarom nogmaals:
In de Nederlandse Bio-industrie zijn de kippen er het slechts aan toe. Dit geldt voor zowel de mestkuikens als de legkippen (kooikippen).
We kunnen allemaal een bijdrage leveren om het ellendige leven van de kooikippen te veranderen. KOOP GEEN KOOI-EIEREN (eicode 3) en ook geen producten waar deze in verwerkt zijn!
Let bij de aankoop van eieren op de eicode en help daarmee heel veel dierenleed te voorkomen!

Met Louise gaat het geweldig! Ze zit dik in de veren en ik heb het gevoel dat ze helemaal happy is bij me. Alleen haar staart wil maar niet groeien, dus ze ziet er nog steeds een beetje ‘armoedig’ uit. Wel legt ze elke dag een ei!

Katootje is helaas dood gegaan. Op Goede Vrijdag. Ze had een ontsteking aan haar poot. Liep heel mank. Meerdere bezoeken aan de dierenarts waar ze antibiotica kreeg, hebben niet geholpen. Goede Vrijdag kon ze niet meer opstaan en net toen ik weer naar de dierenarts wilde om haar in te laten slapen, is ze dood gegaan. Op de schoot van m’n dochter. Ik vond het hartverscheurend. Katootje was echt m’n lievelingetje. Een echte kroelkip ook. En voor mij het grote voorbeeld van hoe een kaal, uitgemergeld kooikippetje weer op kan bloeien tot een prachtige kip. Haar verhaal gebruikte ik als voorbeeld voor iedereen die het maar horen wilde.

Ik heb haar in mijn tuin begraven. En ik ben zo blij dat ze na haar ellendige leven in de kooi toch alle 4 de seizoenen heeft kunnen beleven in mijn tuin. Gelukkig hadden we een mooi voorjaar waardoor ze heerlijk van het voorjaarszonnetje heeft kunnen genieten.

Louise werd bijna gek toen Katootje er niet meer was. Ze liep schreeuwend door de tuin. De hele dag! Bijna hysterisch was ze!

Daarom heb ik gelijk naar Pasen 2 andere kooikippetjes gehaald. Moest ik weer naar dat ellendige bedrijf! Vreselijk vind ik het daar!

Ik kreeg 2 kippetjes mee die ‘uitgerangeerd’ waren al 3 dagen in kratten zaten (met hoeveel anderen?) te wachten tot ze geslacht zouden worden. Doodsbang. Kaal. Vergroeide tenen. Dorstig en hongerig. Zo zielig!

Het duurde langer voordat ze gingen lopen en de tuin gingen ontdekken. Ze waren veel banger dan Katootje en Louise. Maar toen ze alles eenmaal ontdekt hadden was alles ineens één groot feest voor ze. En nadat Louise de eerste dagen helemaal niks van ze moest hebben en nog harder ging schreeuwen zijn ze nu hele dikke vriendinnen met z’n 3-en! Ze zijn altijd samen, slapen dicht tegen elkaar aan en volgens mij hebben ze het hartstikke fijn. En hun angst is weg! Ze springen op schoot en vinden het heerlijk om te worden aangehaald. Ik hoop zo dat ze in ieder geval alle seizoenen mogen meemaken, en net als Katootje minstens nog van het voorjaarzonnetje mogen genieten.

En wat zou ik graag nog heel veel meer kippetjes een goed leven geven!

Nu ben je weer helemaal op de hoogte.

Ik sluit wat foto’s bij. O: ze heten Lotte en Katinka (ik kan ze helaas ook niet beter verzinnen!)

Terug naar pluimvee