Angelo, het lammetje dat vele harten veroverde
Een vrijwilliger van Farm Sanctuary nam het lammetje Angelo onder haar hoede en vertelt ons zijn verhaal:
"Ongeveer een jaar geleden (21 september 2009) kregen we een oproep van een mevrouw die bij het uitladen van een schapentransport aanwezig was geweest. Toen de schapen uitgeladen waren zag ze een dood lammetje liggen. De eigenaar zei: "Tja er zal er één bevallen zijn onderweg...". En toen zag ze ook nog een levend lammetje. De man vertoonde geen enkele interesse in het diertje en op de vraag waar de moeder was kon hij alleen maar lachen. Alle schapen waren bestemd voor een 'life stock market', dus om ter plekke ritueel te worden geslacht.
De vrouw kreeg het diertje mee en verzorgde het zo goed mogelijk tot ze begon in te zien dat een lammetje een schaap wordt en ze het dus eigenlijk niet kon houden.
Het ergste verwachtend, reden we er heen. Het diertje had immers geen biestmelk gekregen en werd gevoed met babymelk voor mensenbaby's. Voor aankomst gingen we nog snel even een K-mart binnen om pampers te halen. Omdat we niet gelijk de juiste maat konden vinden hadden we extra hulp nodig. Ze zullen ons daar wel zeer verdacht hebben gevonden: 3 vrouwen met vuile kleren die om pampers voor een grote baby vroegen.
Toen de deuren van de wagen, waarin het lammetje zich bevond, opengingen, begonnen we alledrie tegelijkertijd te roepen van vertedering. We werden bekeken door 2 gitzwarte oogjes en het beestje zag er springlevend uit.
Zes weken heb ik als een 'moeder' voor Angelo gezorgd. Hij heeft m'n leven veranderd. Ik heb altijd van dieren gehouden en heb me ook altijd heel erg betrokken gevoeld om hen te helpen. Voor mij zijn het onschuldige wezens waar je geen neen tegen kan zeggen, als ze op je weg komen en je hulp nodig hebben.
En toen dit telefoontje kwam, bood ik ook gelijk aan om mee te gaan om hem te gaan halen. Ik gaf het direct melk waar het gretig van dronk. Het was 4 uren rijden en op de terugweg lag hij in mijn armen te slapen. Vanaf dat moment moet hij beslist hebben dat ik zijn moeder was. Hij sliep die nacht bij me zodat hij goed warm bleef en ik hem nog een flesje kon geven. De band tussen ons werd steeds sterker.
Net zoals bij mensen hebben ook dieren meer nodig dan voedsel en warmte. Het is echt belangrijk om hen te doen voelen dat ze geliefd zijn en dat ze een plaats krijgen, zeker de zwakkere of zieke dieren. En dat deed ik dus ook. En ik kreeg er heel veel voor terug. Ik kreeg er een schaduw bij en hij vrolijkte iedereen op met zijn wilde capriolen en sprongen. Ook de vele bezoekers van Farm Sanctuary raakten vertederd door zijn aanblik.
Schapen blijven in normale omstandigheden levenslang bij hun moeder. Ze hebben dus nog meer dan veel andere zoogdieren een hele sterke band met hun moeder en herkennen haar uit duizenden. Ook de stem onderscheiden ze heel goed. Angelo had het er erg moeilijk mee als ik niet bij hem kon zijn. Hij was wel steeds in oppas maar was dolgelukkig als ik hem weer ging ophalen.
Toen mijn vrijwilligerswerk naar zijn einde liep en ook Angelo op ongeveer hetzelfde moment naar zijn adoptiefamilie zou vertrekken, werd beslist om hem te laten wennen aan de scheiding. Ik weet nog steeds niet voor wie die scheiding het meest traumatiserend was, voor hem of mijzelf. Hij bleef uren lang, aan één stuk door huilen en onrustig heen en weer lopen. In het begin ging ik er dan even heen en dan kalmeerde hij onmiddellijk en viel hij in mijn armen in slaap. Maar daardoor stelden we de definitieve scheiding natuurlijk alleen maar uit. Dus werd besloten dat er geen contact meer kon zijn. Het was vreselijk om hem te horen huilen tot hij er schor van werd. Hij had ondertussen een vriendje gekregen, Michael, en de andere mensen van Farm Sanctuary gingen ook regelmatig naar hem kijken. Na twee dagen begon hij te kalmeren. Ik zei hem nog vaarwel voor ik vertrok en we hebben nog een poosje samen in de weide gelegen, in het zonnetje. Het was een perfect moment.
Had ik hem mee kunnen nemen dan had ik dat zeker gedaan. Ik hoop hem ooit nog eens terug te zien. Naar het schijnt zijn schapen in staat om zelfs 5 jaar na een scheiding hun familie nog te herkennen.
Angelo heeft dus een diepe indruk op me gemaakt en me geleerd wat ik eigenlijk al wist: dat dieren zeer emotionele en gevoelige wezens zijn en dat ze ook heel erg flexibel zijn en in staat zijn te vertrouwen na een vreselijke gebeurtenis. Ik besliste dan ook dat ik mijn leven moest veranderen en dat ik de plicht had om me voor hen in te zetten. Ik probeerde zoveel mogelijk mensen te vertellen over mijn ervaringen en hen ook foto’s te tonen zodat ze konden zien dat er op ieder verhaal een gezicht plakt. Ik besliste ook om mijn ontslag te nemen bij mijn toenmalige job en om voor een vegetarische organisatie te gaan werken. Door mensen te overtuigen om vegetarisch te eten, spaar je immers ongelofelijk veel dierenlevens.
Angelo woont nu samen met Michael al weer een tijdje bij zijn adoptieouders. Ze vertellen me dat hij een heel speciaal schaapje is geworden en dat hij erg gehecht is aan mensen en overal bij wil zijn. Hij is in verschillende tijdschriften geweest en ook op TV. Omdat hij zo populair werd, heeft Angelo een eigen fanpage op facebook gekregen. Hier zijn recentere foto's van hem te vinden. En ikzelf blijf natuurlijk met heel mijn hart dieren opvangen die mijn hulp nodig hebben. Ik hoop dat ik jullie heb kunnen uitleggen dat Angelo niet zomaar een zwart schaapje is met zwarte kraaloogjes. Angelo heeft heel veel mensen veranderd in hun opvattingen over dieren en sommigen hebben het eten van vlees volledig afgezworen."
Wil je meer weten over schapen in de bio-industrie klik hier.
