Een tweede leven voor Plof
Op een parkeerplaats in Nederland lag
eens een mestkuiken. Hoe ze daar kwam: was ze uit de vrachtwagen op weg
naar het slachthuis gevallen of gesprongen of gewoon achter gelaten? Dat
zullen we nooit weten. Wat we wel weten is dat Plof is meegenomen door
een lief gezin die haar nog 4 maanden een prachtig tweede leven heeft
mogen geven.
Plof was erg dik toen ze gevonden werd en kon niet
meer op haar poten staan. De kippen in de bio-industrie zijn zo gefokt
dat ze snel, veel vlees aanmaken met alle gevolgen van dien. Dus gaf de
dierenarts het advies haar op regime te zetten met gemengd graan en haar
langzaam te laten wennen aan groenten en fruit. Vooral fijngesneden
appel met wortel en witlof ging er goed in. Daar deed haar nieuwe baasje
extra vitamines en mineralen in en zo werd Plof een vrolijke en sterke
kip, die de weg naar buiten al heel snel gevonden had.
In het
begin boterde het niet zo tussen Plof en de andere kippen van de
familie, de Sebrights. Frits de sebrighthaan viel haar telkens aan en de
sebright dames hielpen mooi een handje mee. Hoe groot Plof ook was,
verdedigen kon ze zich niet. In plaats daarvan kroop ze iedere keer
ineen. Besloten werd de familie sebright samen met Plof voor een
tijdje op te sluiten in haar nachthok. Zo waren de sebrights voor een
poosje op vreemd terrein en konden ze niets anders dan een toontje lager
zingen. Een paar dagen later was het geschil beslecht en scharrelde de
familie Sebright samen met Plof rustig door de tuin.
Het leven
was mooi voor Plof. Het werd pas echt mooi toen er een groepje hollandse
krielen bijkwam. Een haantje en twee hennetjes. Plof was meteen 'in
love' met het nieuwe haanje. Hij toonde haar de graantjes en
zij pikte ze snel op. Als de zon scheen lag ze vaak samen met de
hollandse krielen en de sebrights in de zon. Ze sliep op de hoogste stok
en bij het voeren was ze 'haantje de voorste', want Plof was heel erg
tam geworden. Bij het schoffelen in de tuin pikte ze snel de wormpjes
onder de schep vandaan. En als haar baasje even stond uit te blazen ging
ze bij hem staan, het liefst nog op z'n schoen. En zo genoot de
familie met volle teugen van dit mooie, gelukkige beestje.
Maar
zoals het alle mestkuikens begaat, was ook het leven van Plof veel te kort.
Plof is gestorven aan een hartaanval. Het veel te kleine hartje was te
zwak voor het veel te grote lichaam. Na haar overlijden liet Plof een
leegte achter bij de familie. Plof was een geweldig huisdier, een
heerlijk beest met een eigen karakter.
Wil je meer weten over vleeskippen in de bio-industrie klik hier.
